Malpaso.nl

Afgelopen donderdagochtend moest ik om 9:00 uur Nomy bij de dierenarts afleveren voor een operatie. Eind vorig jaar voelde ik ineens een knobbeltje in haar buik. In eerste instantie dacht ik aan een vetbultje. De laatste weken werd het toch wat groter en het voelde hard aan, dus toen ik begin maart bij de dierenarts was voor de jaarlijkse enting voor Nomy, heb ik de dierenarts er even naar laten kijken. Ook de dierenarts twijfelde of het wel een vetbultje was, dus die adviseerde om het toch weg te laten halen. Maar toen stond eerst de wintersport voor de deur, en hebben wij het uitgesteld tot na de vakantie. En afgelopen donderdag was het dus zo ver! Ik ben bij Nomy gebleven tot ze helemaal van de wereld was. Wel een rot gezicht, toen ik haar (letterlijk) van de slaap zag omvallen. Ik kon naar huis, en nomy werd op de operatie tafel gelegd. Ik zou worden opgebeld, als Nomy voldoende wakker was en weer naar huis mocht. Dat telefoontje kwam rond het middaguur.

Toen ik binnenkwam kreeg ik meteen te horen dat ik een zeehond had! Ik dacht dat de dierenarts assistente doelde op het zielige kijken dat Nomy kan doen, maar zij bedoelde toch echt het geluid dat Nomy steeds produceerde. En toen ze mij hoorde, liet ze zich ook even horen. Ik moest echt heel erg lachen om het jankende geluid dat ze maakte. Ze was ook nog niet geheel "wakker", want toen ze overeind kwam, was ze meteen aan het waggelen; het leek wel een dronken hond!

Het zielige geluid was daarna ook meteen over; ik denk dat het kwam omdat ze niet wist waar ze was, en opgesloten lag in een kooi. Eenmaal thuis kwam het volgende probleempje; de trap oplopen was voor Nomy echt onmogelijk! Ze was nog te zwak en "dronken"! Gelukkig was het goed weer, en ben ik bij haar in de tuin gaan zitten. Nomy heb ik op een kussen in het zonnetje gelegd, zodat ze haar roes uit kon slapen! En ja....ze kon echt heel zielig kijken.

Nomy heeft 's avonds voor het eerst weer iets gegeten; een beetje rijst met brood. Om te voorkomen dat ze aan de wond zou gaan likken, had ik een kinderhemdje gekocht. Staat geweldig, toch?!

Ik had een nieuwe knuffel voor haar in de kast liggen, en die kreeg ze toen ze naar boven kon aan het eind van de middag. Dat had ze wel verdiend, vond ik!

De volgende ochtend leek Nomy herboren! Er was niets meer te merken van de narcose of de operatie. Alleen de wond en een kaal geschoren buik wezen erop dat ze toch echt geopereerd was.  Ze deed het prima; ze had snachts ook gewoon het hemdje aan gehouden. Wat een kanjer he?! Ik moest werken, maar Matteo kon haar in de gaten houden. 's Middags mocht ze op haar kussen bij Matteo in het kantoor (bij de winkel) liggen. Ook dat ging voorbeeldig! Ook zonder hemd bleef Nomy goed van de wond af!

En nu zijn we een aantal dagen verder, en er is weinig meer aan Nomy te merken. Vandaag ben ik weer een heerlijke grote wandeling met haar gaan maken, en ook dat ging goed! Ze krijgt nu nog wel iedere dag antibiotica en pijnstilling/ontstekingsremmer, maar dat is over 3 dagen ook voorbij!

We weten inmiddels ook dat het een "onschuldig" knobbeltje was; de dierenarts kon mij meteen vertellen dat het geen verder onderzoek nodig had en dat het toch een vetbult was, maar die wel vast zat aan een spier. Het was dus toch goed dat we het hebben laten verwijderen! Een hele opluchting!