Maart 2021
10 april 2021
Jeanet
In verband met corona, en de daarbij behorende beperkingen, hebben we in deze maand ook voornamelijk als hoogtepunten, onze wandelingen.
Daar is natuurlijk niets mis mee...want het blijft een fantastische omgeving waar we wonen.
Begin van de maand had Matteo een paar dagen vrij, en zijn we naar de Glaswaldsee gereden, voor een wandeling.
We hebben de auto op een parkeerlaats gezet, en zijn te voet afgedaald naar de Glaswaldsee.
We waren best verbaasd dat er sneeuw lag, want in ons dorp lag niets. Het had er snachts wel geregend, maar we hadden dus niet verwacht dat het hier sneeuw was dat er gevallen was. Wel een leuke verrassing!
Eenmaal aangekomen bij het meertje, bleek die bedekt met een flinke laag ijs.
We hebben hier even een pauze gehouden, en genoten van de rust en het prachtige uitzicht.
Vervolgens hebben we de wandeling weer voortgezet, en langs de andere kant van het meer weer omhoog gelopen.
Op het hoogste punt, heb je daar ook een prachtig uitzicht op het meertje.
Ook hier weer even op een bankje zitten genieten van het uitzicht, om daarna weer naar de auto terug te lopen.
Het was een heerlijke wandeling, en gaf een voldaan gevoel toen we weer thuis waren.
Verder ben ik ook een beetje bezig met socialisatie training van Yuna. Omdat we veel beperkingen hebben, komen we ook weing onder de mensen. Dus ook Yuna ziet weinig mensen en andere honden. En ze heeft nu de leeftijd, dat het juist belangrijk is om te leren hier mee om te gaan. Dus ga ik 1x per week met het treintje naar Oppenau (of Bad Peterstal), om van daaruit naar huis te wandelen. Een wandeling van ruim 5 km., wat prima te doen is. En we komen dan meerdere mensen (en zelfs een klasje kindjes) tegen, en ook de rit met het treintje is een goede ervaring.
En ze doet het goed! Het gaat iedere week beter.
En aan het eind van de wandeling, vlak bij huis, mag ze nog even lekker zwemmen in een beekje.
En eind Maart, was er ineens weer sneeuw. Bij ons in het dorp bleef het niet liggen, maar wel op de berg tegenover ons huis.
En dus zijn we daar een wandeling gaan maken.
En er lag meer sneeuw dan verwacht. Heerlijk! Nog even genieten van de laatste stuiptrekkingen van de winter?
Bij de achterste startplaats, waren paragliders bezig. Daar hebben we even staan kijken.
Prachtig gezicht, en uitzicht!
Daarna weer terug gewandeld, en......
éénmaal thuis, genoten van een broodje (eigengemaakte) kroket. En de kroketten waren goed gelukt, al zeg ik het zelf.
Met mooi weer, ben ik nu ook weer in de tuin aan het werk. Hard nodig, want er moet nog veel gebeuren.
En ik vind het ook wel weer heerlijk om daar aan de slag te kunnen, al laat het weer het nog niet vaak toe.
Al met al, zijn wij de maand weer prima doorgekomen, ondanks onze beperkingen. Wij redden ons wel!
En met het voorjaar in aantocht....heerlijk!!
Daar is natuurlijk niets mis mee...want het blijft een fantastische omgeving waar we wonen.
Begin van de maand had Matteo een paar dagen vrij, en zijn we naar de Glaswaldsee gereden, voor een wandeling.
We hebben de auto op een parkeerlaats gezet, en zijn te voet afgedaald naar de Glaswaldsee.
We waren best verbaasd dat er sneeuw lag, want in ons dorp lag niets. Het had er snachts wel geregend, maar we hadden dus niet verwacht dat het hier sneeuw was dat er gevallen was. Wel een leuke verrassing!
Eenmaal aangekomen bij het meertje, bleek die bedekt met een flinke laag ijs.
We hebben hier even een pauze gehouden, en genoten van de rust en het prachtige uitzicht.
Vervolgens hebben we de wandeling weer voortgezet, en langs de andere kant van het meer weer omhoog gelopen.
Op het hoogste punt, heb je daar ook een prachtig uitzicht op het meertje.
Ook hier weer even op een bankje zitten genieten van het uitzicht, om daarna weer naar de auto terug te lopen.
Het was een heerlijke wandeling, en gaf een voldaan gevoel toen we weer thuis waren.
Verder ben ik ook een beetje bezig met socialisatie training van Yuna. Omdat we veel beperkingen hebben, komen we ook weing onder de mensen. Dus ook Yuna ziet weinig mensen en andere honden. En ze heeft nu de leeftijd, dat het juist belangrijk is om te leren hier mee om te gaan. Dus ga ik 1x per week met het treintje naar Oppenau (of Bad Peterstal), om van daaruit naar huis te wandelen. Een wandeling van ruim 5 km., wat prima te doen is. En we komen dan meerdere mensen (en zelfs een klasje kindjes) tegen, en ook de rit met het treintje is een goede ervaring.
En ze doet het goed! Het gaat iedere week beter.
En aan het eind van de wandeling, vlak bij huis, mag ze nog even lekker zwemmen in een beekje.
En eind Maart, was er ineens weer sneeuw. Bij ons in het dorp bleef het niet liggen, maar wel op de berg tegenover ons huis.
En dus zijn we daar een wandeling gaan maken.
En er lag meer sneeuw dan verwacht. Heerlijk! Nog even genieten van de laatste stuiptrekkingen van de winter?
Bij de achterste startplaats, waren paragliders bezig. Daar hebben we even staan kijken.
Prachtig gezicht, en uitzicht!
Daarna weer terug gewandeld, en......
éénmaal thuis, genoten van een broodje (eigengemaakte) kroket. En de kroketten waren goed gelukt, al zeg ik het zelf.
Met mooi weer, ben ik nu ook weer in de tuin aan het werk. Hard nodig, want er moet nog veel gebeuren.
En ik vind het ook wel weer heerlijk om daar aan de slag te kunnen, al laat het weer het nog niet vaak toe.
Al met al, zijn wij de maand weer prima doorgekomen, ondanks onze beperkingen. Wij redden ons wel!
En met het voorjaar in aantocht....heerlijk!!