Nomy heeft pech!
1 augustus 2009
Jeanet
Helaas, Nomy is wederom getroffen door een "hot-spot"!
Ik moest donderdag werken; een lange dag van 9.00 uur tot 21.00 uur. Toen ik om kwart voor tien thuis kwam, vroeg Matteo mij om even naar Nomy te kijken. Hij was met haar wezen wandelen, en daarna had hij een vies plekje in haar hals gezien. Hij had het al proberen schoon te maken, want hij dacht dat Nomy weer eens ergens door had liggen rollen. Ja...en ze zoekt meestal niet de lekkerste dingen uit om door te rollen!
Maar ik zag al gauw dat dit weer een hot-spot was, nog in een heel vroeg stadium. Het was een heel klein plekje! Omdat Nomy eind maart (dit jaar) ook al een hotspot heeft gehad, hadden/hebben we nu gelukkig nog de spray in huis die we toen op het wondje moesten spuiten. Ik heb dat donderdagavond dan ook meteen weer tevoorschijn gehaald, en al vind Nomy dit vreselijk (het is echt een gevecht om het bij haar aan te brengen!), ik heb haar wondje er meteen mee ingespoten.
Als we Nomy insprayen (of het nou deze spray is of een vlooienmiddel), maakt Nicky zich rap uit de voeten en staat op veilige afstand toe te kijken. Want ja...nieuwsgierig als die is...hij moet wel zien wat er gebeurt, hoor!
Gelukkig oogde Nomy (nog) niet ziek! Vorige keer was ze er doodziek van, en had ze erg hoge koorts. Maar dit was nu nog niet het geval. Ik was bang dat we haar vrijdagochtend wel weer eens zo ziek aan konden treffen. En het probleem was...dat ik vrijdag ook weer moest werken. Mijn collega uit het filiaal in Oss is met vakantie, dus ik moet weer vol aan de bak! En dus ook vrijdag. Ook zijn mijn schoonouders en Berty en Wim (schoonzus en zwager) met vakantie, dus ook die konden we niet om hulp vragen. Matteo kon hierdoor ook niet even tussendoor naar de dierenarts. Wij konden niets anders doen dan duimen dat Nomy niet erg ziek zou worden!
En gelukkig....vrijdagochtend was Nomy nog steeds super actief, had honger en zag er totaal niet ziek uit. Wel was de plek van de hot-spot een stuk groter geworden. Het zag er erg vies, bloederig, maar vooral etterig uit.
Ik heb vanaf mijn werk de dierenarts opgebeld, en gevraagd of ik ook na 19.00 uur nog even bij hun terecht kon met Nomy. Ik wou toch even met haar naar de dierenarts vóór het weekend; ook omdat de plek een stuk groter en viezer was geworden. Alleen heeft de dierenarts maar spreekuur tot 19.00 uur, en aangezien ik in Oss tot 18.00 uur de winkel open had (voor ik daar weg ben is het al gauw 18.15- 18.30 uur i.v.m. kas opmaken, afsluiten etc.), was ik ervan overtuigd dat ik het niet zou redden om voor zeven uur bij de dierenarts te zijn. Vandaar dat ik ze heb opgebeld, maar helaas....ik kon echt maar tot 19.00 uur terecht.
Ik heb echt alles op alles gezet om toch zo snel mogelijk na zes uur naar huis te rijden. Sorry meneer agent...ik heb misschien wel iets te hard gereden, maar het was voor een goed doel!! Voor zover ik weet, ben ik niet geflitst voor een snelheidsovertreding, maar mocht er binnen een paar weken een bon op de mat liggen, dan accepteer ik die bijna met plezier, want....om vijf voor zeven stonden we op de stoep bij de dierenarts. Oké, we waren de laatste klant/patiënt, maar we hadden het gered!
De dierenarts stelde inderdaad vast wat ik eigenlijk al wist...een hot-spot. Het is gewoon dikke pech dat het bij Nomy twee keer gebeurt in zo'n korte tijd. We weten nu in ieder geval dat ze er erg gevoelig voor is. Een hot-spot komt in negen van de tien gevallen door een insectenbeet. Op de uitlaatweide bij ons in de buurt, barst het van de dazen (of horzels), en we moeten ze zelfs van onszelf afslaan. Ook door het zwemmen, zien we geregeld dazen bij Nomy op de vacht zitten, dus het ligt vrij voor de hand dat dit dus wel de oorzaak zal zijn! Ik heb me bij de arts nog wel even verontschuldigd voor ons bezoek zo vlak voor sluitingstijd, want ik heb er zelf een bloedhekel aan als klanten nog net voor sluitingstijd de winkel binnen komen (en dan vaak nog op hun dooie gemak lopen te shoppen!).
Afijn, we zitten nu weer met een anti-biotica kuur en prednisontabletten opgescheept, die we bij haar naar binnen moeten werken. Gelukkig is ze helemaal gek op yoghurt en vla, dus daar prakken we de tabletten wel door! Dit ziet ze als een traktatie, dus dat is mooi! De plek is nu al wat droger; dat komt doordat ze een spuit heeft gehad tegen de jeuk, waardoor ze nu niet meer aan de wond zit te krabben!
Ook heb ik meteen een band (soort teken/vlooienband) aangeschaft die insecten op afstand moet houden! Hopelijk kunnen we zo voorkomen dat ze het weer krijgt. Want iedere keer die prednison zooi aan haar geven wil ik ook niet!
Ik denk dat het voor Nomy de grootste straf is dat ze dus de komende dagen (of weken) weer niet mag zwemmen!
Ik moest donderdag werken; een lange dag van 9.00 uur tot 21.00 uur. Toen ik om kwart voor tien thuis kwam, vroeg Matteo mij om even naar Nomy te kijken. Hij was met haar wezen wandelen, en daarna had hij een vies plekje in haar hals gezien. Hij had het al proberen schoon te maken, want hij dacht dat Nomy weer eens ergens door had liggen rollen. Ja...en ze zoekt meestal niet de lekkerste dingen uit om door te rollen!
Maar ik zag al gauw dat dit weer een hot-spot was, nog in een heel vroeg stadium. Het was een heel klein plekje! Omdat Nomy eind maart (dit jaar) ook al een hotspot heeft gehad, hadden/hebben we nu gelukkig nog de spray in huis die we toen op het wondje moesten spuiten. Ik heb dat donderdagavond dan ook meteen weer tevoorschijn gehaald, en al vind Nomy dit vreselijk (het is echt een gevecht om het bij haar aan te brengen!), ik heb haar wondje er meteen mee ingespoten.
Als we Nomy insprayen (of het nou deze spray is of een vlooienmiddel), maakt Nicky zich rap uit de voeten en staat op veilige afstand toe te kijken. Want ja...nieuwsgierig als die is...hij moet wel zien wat er gebeurt, hoor!
Gelukkig oogde Nomy (nog) niet ziek! Vorige keer was ze er doodziek van, en had ze erg hoge koorts. Maar dit was nu nog niet het geval. Ik was bang dat we haar vrijdagochtend wel weer eens zo ziek aan konden treffen. En het probleem was...dat ik vrijdag ook weer moest werken. Mijn collega uit het filiaal in Oss is met vakantie, dus ik moet weer vol aan de bak! En dus ook vrijdag. Ook zijn mijn schoonouders en Berty en Wim (schoonzus en zwager) met vakantie, dus ook die konden we niet om hulp vragen. Matteo kon hierdoor ook niet even tussendoor naar de dierenarts. Wij konden niets anders doen dan duimen dat Nomy niet erg ziek zou worden!
En gelukkig....vrijdagochtend was Nomy nog steeds super actief, had honger en zag er totaal niet ziek uit. Wel was de plek van de hot-spot een stuk groter geworden. Het zag er erg vies, bloederig, maar vooral etterig uit.
Ik heb vanaf mijn werk de dierenarts opgebeld, en gevraagd of ik ook na 19.00 uur nog even bij hun terecht kon met Nomy. Ik wou toch even met haar naar de dierenarts vóór het weekend; ook omdat de plek een stuk groter en viezer was geworden. Alleen heeft de dierenarts maar spreekuur tot 19.00 uur, en aangezien ik in Oss tot 18.00 uur de winkel open had (voor ik daar weg ben is het al gauw 18.15- 18.30 uur i.v.m. kas opmaken, afsluiten etc.), was ik ervan overtuigd dat ik het niet zou redden om voor zeven uur bij de dierenarts te zijn. Vandaar dat ik ze heb opgebeld, maar helaas....ik kon echt maar tot 19.00 uur terecht.
Ik heb echt alles op alles gezet om toch zo snel mogelijk na zes uur naar huis te rijden. Sorry meneer agent...ik heb misschien wel iets te hard gereden, maar het was voor een goed doel!! Voor zover ik weet, ben ik niet geflitst voor een snelheidsovertreding, maar mocht er binnen een paar weken een bon op de mat liggen, dan accepteer ik die bijna met plezier, want....om vijf voor zeven stonden we op de stoep bij de dierenarts. Oké, we waren de laatste klant/patiënt, maar we hadden het gered!
De dierenarts stelde inderdaad vast wat ik eigenlijk al wist...een hot-spot. Het is gewoon dikke pech dat het bij Nomy twee keer gebeurt in zo'n korte tijd. We weten nu in ieder geval dat ze er erg gevoelig voor is. Een hot-spot komt in negen van de tien gevallen door een insectenbeet. Op de uitlaatweide bij ons in de buurt, barst het van de dazen (of horzels), en we moeten ze zelfs van onszelf afslaan. Ook door het zwemmen, zien we geregeld dazen bij Nomy op de vacht zitten, dus het ligt vrij voor de hand dat dit dus wel de oorzaak zal zijn! Ik heb me bij de arts nog wel even verontschuldigd voor ons bezoek zo vlak voor sluitingstijd, want ik heb er zelf een bloedhekel aan als klanten nog net voor sluitingstijd de winkel binnen komen (en dan vaak nog op hun dooie gemak lopen te shoppen!).
Afijn, we zitten nu weer met een anti-biotica kuur en prednisontabletten opgescheept, die we bij haar naar binnen moeten werken. Gelukkig is ze helemaal gek op yoghurt en vla, dus daar prakken we de tabletten wel door! Dit ziet ze als een traktatie, dus dat is mooi! De plek is nu al wat droger; dat komt doordat ze een spuit heeft gehad tegen de jeuk, waardoor ze nu niet meer aan de wond zit te krabben!
Ook heb ik meteen een band (soort teken/vlooienband) aangeschaft die insecten op afstand moet houden! Hopelijk kunnen we zo voorkomen dat ze het weer krijgt. Want iedere keer die prednison zooi aan haar geven wil ik ook niet!
Ik denk dat het voor Nomy de grootste straf is dat ze dus de komende dagen (of weken) weer niet mag zwemmen!