Hoogtepunten maand juni ´23
Eind mei ben ik begonnen met de aanleg van ons eigen moestuintje. Begin juni kwam de eerste sla al snel tevoorschijn.
Behalve diverse sla-soorten, heb ik ook broccoli, bloemkool, witte kool, spitskool, lente ui en rode pepers ingezaaid.
Nu ik dit weblog schrijf, zijn we al een paar weken verder, en inmiddels hebben we al heel wat sla gegeten uit eigen tuin. Heerlijk...verser kun je het niet krijgen. Voor de andere groentes moeten we nog even wachten, want die hebben meer tijd nodig.
Ook ben ik maar weer eens met Yuna met de trein naar Oppenau gegaan, en van daaruit dan weer naar huis lopen. Een mooie afwisselende wandeling van 5 kilometer, en onderweg ook nog even aardbeien gekocht bij het fruitkraampje.
Het was best warm, dus Yuna heeft halverwege de wandeling heerlijk gezwommen in een diep gedeelte van de rivier de Rench.
Deze dag waren er ook volop paragliders actief, en onze wandeling gaat langs de landingsplek voor deze paragliders. Yuna vond het allemaal super interessant.
Het is en blijft een mooie wandeling.
Ook hebben we in juni een werkelijk schitterende wandeling gemaakt bij Ruhestein aan de Hochschwarzwaldstraße.
De wandeling begint bij de ski-piste van Ruhestein, en gaat naar een meertje... de Wildsee.
Eerst moet je de piste omhoog lopen (zig-zaggen) via een wandelpad, en daarna kom je bij een uitkijkpunt, waar vandaan je de Wildsee in de diepte kunt zien liggen.
Vervolgens begint de afdaling via gave smalle paadjes vrij steil naar beneden, naar het meertje.
Het is wel klimmen en klauteren over boomstammen heen, en eronderdoor, maar....wat een gave route.
Eenmaal bij het meertje, kon Yuna heerlijk haar hart ophalen en zwemmen. Lekker afkoelen in het meer.
Wij hebben hier een pauze gehouden, wat gegeten en gedronken en genoten van ons uitzicht en de rust (verder niemand daar gezien).
Maar ja, dan moet je ook weer terug, en dat was behoorlijk pittig. Want gingen we op de heenweg heerlijk naar beneden....dat moesten we nu weer omhoog.
Maar ik vond het echt genieten.
En als je eenmaal boven bent, geeft het ook een lekker voldaan gevoel.
Nog even bij het uitzichtspunt gezeten, waar je het meer in de diepte ziet liggen.
En dan het laatste stuk terug lopen naar de parkeerplaats van de ski-piste.
Waar je in de winter een sleeplift hebt, is er nu een stoeltjeslift voor wandelaars (al was die nu buiten gebruik), en waar je in de winter kunt skien, lopen nu de koeien te grazen. Wat een ander landschap lijkt het dan ineens als alles groen is.